Tuesday, February 16, 2016

ಅನಿಹಭಾವ ಅನಿರತ

ಹೊಳೆವ ಬಾನಿಗೆ 
ಕಳೆಗಟ್ಟಿ ನೀನಿರಲು
ಸನಿಹ ಬರಲು
ನಾ ಬಯಸಿರಲು
ಕೈಚಾಚಿ 
ಜಗವ ಮರೆತೆನೇಕೆ

ಅನಿಹ ಭಾವದಿ
ನೀ ನಗುತಿರಲು 
ಅನತಿ ದೂರದಿ
ಸರಿಯುತಿರಲು
ಮತ್ತೆ ಬಾಗಿ
ನಿನ್ನ ಕರೆದೆನೇಕೆ

ನಿರಾಸೆ ಕೋಪದಿ
ಮನದಾಸೆ ನೂಕಲು 
ನೀರವ ಮೌನದಿ 
ಸರಿದು ನಡೆಯಲು 
ಹಿಂದೆ ಹಿಂದೆಯೆ
ನೀ ಹಿಂಬಾಲಿಸುವೇಕೆ

ನಾ ಸುಮ್ಮನೆ
ನಿಂತರೂ
ನಿನ ನೋಡದೆ
ಕುಂತರೂ
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಬೆಂಬಿಡದೆ
ಕಾಡುವೆಯೇಕೆ

ಕಣ್ಣೀರು ತುಂಬಿ
ಹೊರಳಿದರೂ
ಮನಕರಗಿ ಹಗುರಾಗಿ
ಜಾರಿದರೂ
ಕೋಪ ಸರಿಯದಿಂದು
ಎಂದೆಂದೂ ...

                                                ಇಂತಿ ,
                                                ಕವಿತಾ ಗೋಪಿಕುಂಟೆ

1 comment:

  1. 'ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಬೆಂಬಿಡದೆ
    ಕಾಡುವೆಯೇಕೆ'
    ವ್ಹಾವ್ ಕಣ್ರೀ...

    ReplyDelete

Note: Only a member of this blog may post a comment.